3a SP2 Łuków

czwartek, 6 maja 2021

Dzień Niezapominajki

NIEZAPOMINAJKI

~niezabudki~

to bardzo drobne, skromne, ale jakże piękne w swej prostocie kwiatki.

Jest sporo legend o niezapominajkach. Choćby taka: gdy Pan Bóg tworzył świat, każdej roślinie nadawał nazwę. Przypadkowo pominął drobny, niebieski kwiat. Ten zapytał wreszcie Stwórcę, dlaczego nie dał mu nazwy. Wtedy Pan Bóg odrzekł: – Od teraz będziesz nazywać się niezapominajka.

Nasze babcie wierzyły, że jeśli ich córki, będące pannami, będą kładły na noc pod poduszkę kwiat niezapominajki, szybciej poszukają sobie mężów.

źródło: pixabay.com

Ta drobna roślinka ma swoje święto

obchodzone 15 maja

DZIEŃ POLSKIEJ NIEZAPOMINAJKI

Jest to święto przyrody, mające na celu

promowanie jej piękna i różnorodności.

Akcję zapoczątkowano w 2002 r.

Dzień ten ma swoje drugie, ale równie ważne znaczenie.

Zachęca nas wszystkich do zachowania od zapomnienia

wspaniałych chwil w życiu, bliskich osób, miejsc i sytuacji.

Przypomina o życzliwości i otwartości

na drugiego człowieka.

Wykorzystując sposobność pragnę zaprezentować książkę

Agnieszki Świętek pt. "Niezapominajka".

Babcia jest najmądrzejsza i najukochańsza. Tyle rzeczy wie i tyle umie…

Ale czasem babcie się zmieniają. O wszystkim trzeba im przypominać.

Czy babcia może zapomnieć o swojej wnuczce?

Uwaga, ta historia wzrusza do łez.

„Niezapominajka” to poruszająca książka o tym, że starość może wiązać się z utratą pamięci, a czasem z innymi zmianami. Pozwala spojrzeć na babcię czy dziadka z innej perspektywy. Uporządkować uczucia, gdy zaczynają chorować, albo docenić, gdy są z nami cali i zdrowi.

Autorka zachęca do rozmowy i refleksji nad upływającym czasem.

Mała dziewczynka przedstawia swoją babcię – najmądrzejszą i najukochańszą osobę na świecie. To ta starsza pani nauczyła wnuczkę wszystkich nazw drzew i ptaków. To ona pichciła różne potrawy, nie zaglądając ni razu do przepisu. To ona znała i nauczyła dziewczynkę wszystkich ściegów na drutach i codziennie serwowała nową bajeczkę na dobranoc. Niestety z babcią zaczyna się coś dziać. Ta, która wiedziała wszystko i miała głowę pełną pomysłów, w pewnym momencie zaczyna zapominać najprostszych rzeczy.

Wnuczka boi się, że babcia w końcu zapomni i o niej.

Ta piękna, oszczędna w słowach historia pokazuje prawdę, że choroba Alzheimera jest nie trudna jedynie dla osoby nią dotkniętej, ale także najbliższych.

Przemijanie jest nieubłagane, ale zawsze zostają wspomnienia,

zapisane w pamięci, listach, fotografiach…